INSTAGRAM ÖRNEĞİ ÜZERİNDEN SOSYAL MEDYADA HİKÂYE ANLATICILIĞI

Ali Murat Kırık; Nazlı Yazıcı

doi:10.17680/erciyesakademia.314167

Araştırma Makalesi

INSTAGRAM ÖRNEĞİ ÜZERİNDEN SOSYAL MEDYADA HİKÂYE ANLATICILIĞI

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 2, 82 - 99, 31.07.2017

Ali Murat Kırık Nazlı Yazıcı

https://doi.org/10.17680/erciyesakademia.314167

Cited By: 3

Öz

Sosyal ağ
sitelerinin fotoğraf, video, yazı ve içerik paylaşımı gibi özellikleri taşıyor
olması bu sitelerin yaygın kullanımına zemin hazırlamıştır. Bugün Instagram,
Snapchat, Facebook gibi uygulamalar popüler sosyal ağ sitelerinin ilk
sıralarında yer almaktadır. Bu uygulamalarda bulunan hikâye özelliği ile 24
saatlik zaman diliminde benlik sunumları yapılmaktadır. Çalışmada, bireylerin
Instagram’da benliklerini nasıl inşa ettiği ve benlik sunumlarını nasıl
gerçekleştirdiği araştırılmıştır. Bu çerçevede Goffman’ın Yayılan İzlenim
Kuramı çalışmanın temelini oluşturmaktadır. Goffman’a göre birey performansını
sunarken kendisini izleyenlerin beğenisi kazanmaya yönelik performansını
idealize eder. Instagram’da bireyler kendilerini nasıl göstermek, sunmak
istiyorsa o yönde hikâye paylaşmaktadır. Dolayısıyla çalışmada incelenen
profillerin, bize sosyal medyada benlik oluşturma ve benlik sunma konularında
hangi araçların kullanıldığı araştırılmaktadır.

Çalışma
kapsamında sosyal medyada paylaşılan tüm hikâyeleri incelemek olanaksızdır.
Bununla birlikte analizi yapılacak hikâyeler için Türkiye’de sınırları içinde
yaşadığı düşünülen ve Instagram sosyal medya uygulamasında aktif “hikâye”
paylaşımı yapan gruplar dâhil edilmektedir. Bu gruplar; yeni anneler, yeni
evliler, çok gezenler, gösterişçiler, zenginler, alışverişkolikler, mutlu
insanlar, yemekçiler ve çocuklu anneler kategorilerinden oluşmaktadır.
Çalışmada 30 Nisan – 10 Mayıs 2017 tarihleri arasında hikâye paylaşımı yapan 18
profil analiz edilmektedir. Çalışmanın kuramı ve yöntemi, Instagram sosyal ağ
sitesinin yapısı açıklanmak, insanların bu ortamı hangi koşullarda kullandığını
öğrenmek, hikâye oluştururken kullanılan araçları incelemek ve benliğin
sunumunda görsellerin neyi ifade ettiğini açıklamak doğrultusunda çalışmaya
ışık tutacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Medya, Sosyal Medyada Benlik Sunumu, Hikâye Anlatımı, Yayılan İzlenim, Instagram, Dijital Öyküleme

Kaynakça

Akbayır, Z. (2016).Bana Bir Hikâye Anlat: Marka İletişiminde Hikayeleştirme ve İnternet. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(12), 68-69.
Akerson, E. F. (2005). Göstergebilime Giriş. İstanbul: Multilingual Yayınevi.
Barthes, R. (2014). Göstergebilimsel Serüven. (7.bs.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Biçer, S. (2014). Goffman Metodolojisinden Hareketle Facebook Üzerinde Akademisyenlerin Kendini Sunma Davranışı. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(16), 66-100.
Bilici, E.İ. (2016). Transmedia Storytelling and Transforming Human Imagination. Online Academic Journal of Information Technology, 7(23), 31-39.
Binark, M. (2007). Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Bircan, U. (2015). Roland Barthes ve Göstergebilim. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 13(26), 17-41.
Bulunmaz, B. (2011). Yeni Medya Eki Medyaya Karşı: Savaşı Kim Kazandı ya da Kim Kazanacak?. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 4(7), 22- 29.
Çalık, D., Çınar, P. (2009). Geçmişten Günümüze Bilgi Yaklaşımları Bilgi Toplumu ve İnternet. Inet-tr’09 - XIV. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildirileri: 12-13 Aralık. İstanbul Bilgi Üniversitesi, (s.77-88), İstanbul.
Dedeoğlu, G. (2016).Teknoloji, İletişim, Yeni Medya ve Etik. (1.bs.). Bursa: Sentez Yayıncılık.
Dervişcemaloğlu, B. (2014). Anlatıbilimine Giriş. (1.bs.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
Erdoğan, İ., Alemdar, K. (2010).Öteki Kuram. (3.bs.). İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
Goffman, E. (2014). Günlük Yaşamda Benliğin Sunumu (B. Cezar, çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Gökaliler, E., Saatcıoğlu, E. (2016). Emoji Usage in Ads: A Research on Consumers’ Advertising Attitudes Towards Emoji Advertising. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 19(2), 63-91.
Günay, D. (2008). Görsel Okuryazarlık ve İmgenin Anlamlandırılması. Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi, 1(1), 1-29.
Güney, E. (2014). Dijital Görsel Kültür ve Yeni Medya Ekseninde Sanatın Değişen Rolü. Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Samsun.
Güzel, E. (2016). Dijital Kültür ve Çevrimiçi Sosyal Ağlarda Rekabetin Aktörü: ‘Dijital Habitus’. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(1), 83-103.
Kırık, A.M. (2013). Sosyal Medya: “Sosyalleşen Birey”. Kırık, A.M. ve A. Büyükarslan (Ed.). Gelişen Web Teknolojileri ve Sosyal Medya Bağımlılığı (s.69-102). Konya: Çizgi Kitapevi Yayınları.
Kurtoğlu, R., Özbölük, T. (2016). Görsel İletişim Çağında Markaların Emojiye Adaptasyonu. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(29), 144-155.
Küngerü, A. (2016). Bir İfade Anlatma Aracı Olarak Dijital Öykü Anlatımı. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33-45.
Lotman, Y. (2012). Sinemada Göstergebilim (O. Özügül çev.). (3.bs.). Ankara: Nirengi Kitap.
Özdemir, Z. (2015). Sosyal Medyada Kimlik İnşasında Yeni Akım: Özçekim Kullanımı. Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2(1), 112-131.
Sarıfakıoğlu, B. (2007). İnternetin Toplumsal Etkileri. Elektrik Mühendisliği Dergisi, (431), 54- 56.
Sivas, A. (2012). Sinema ve Göstergebilim İlişkisi Üzerine Bir Deneme. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 527-538.
Soncu, G.A. (2016). New Medium Where Selfs Are Offered for Admiration: Instagram. International Peer-Reviewed Journal of Communication and Humanties Research, (13), 214-233.
Soydaş, N., Yılmaz, B. (2016).Yeni İletişim Ortamlarında İçerik Oluşturma Aracı Olarak Dijital/ Görsel Hikâyecilik Anlatımı. 2.Uluslararası Medya Çalışmaları Kongresi: 20-23 Nisan. Antalya.
Talas, M., Bildirici, S.S. (2008). Farklı Yönleriyle Küreselleşme. (1.bs.). İstanbul: Doğu Kütüphanesi.
Turgut, G., Kışla, T. (2015). The Use of Computer-aided Story in Education: Literature Review. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 6(2), 97-121.
Vural, A.B. v.d. Bat, M. (2010). Yeni Bir İletişim Ortamı Olarak Sosyal Medya: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesine Yönelik Bir Araştırma. Yaşar Üniversitesi Dergisi, 5(20), 3348‐3382.
Yaylagül, L.(2014). Kitle İletişim Kuramları. (6. bs.). Ankara: Dipnot Yayınları.
Yengin, D. (2015). Yeni Medyanın Olanakları: Semantik Web. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, 5(1), 44-53.
Yılmaz, A. (2004). İkinci Küreselleşme Dalgası ‘’Kavram, Süreç, Sorunlar’’. (1. bs.). İstanbul: Vadi Yayınları.

STORYTELLING IN SOCIAL MEDIA THROUGH THE EXAMPLE OF INSTAGRAM

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 2, 82 - 99, 31.07.2017

Ali Murat Kırık Nazlı Yazıcı

https://doi.org/10.17680/erciyesakademia.314167

Cited By: 3

Öz

The features
of social network sites, such as photo, video, text and content sharing that
have laid the groundwork for the widespread use of these sites. Today,
applications such as Instagram, Snapchat, and Facebook are the most popular
social networking sites. Self-presentation is made in 24 hour time zone with
the feature of story in these applications. How individuals construct their
selves and how they realize their self-presentation are researched in the
study. In this framework, Goffman’s Radical Impression Theory is the basis of
his work. According to Goffman, while individual represent his or her
performance, he or she idealiazes performance in order to gain likes of
followers. The individuals share the story in the way of that they show or
present themselves in Instagram. Therefore, which tools are used in the social
media’s self-presentation and the formation of self are investigated.

The study
includes the groups that are thought to live within the boundaries of Turkey
and share active “story” in Instagram social media practice. These groups are
new mothers, new wives, multi-viewers, protesters, wealthy people, shopcholiks,
happy people, dishonest and mothers of children. 18 profiles that share stories
between 30 April and 10 May 2017 are analyzed in the study. The theory and
methodology of the work will sort out to explain the structure of the Instagram
social network, to find out in how circumstances people use it, to investigate
the tools which are used to create the story, and to describe what the images
mean in the presentation of the self.

Anahtar Kelimeler

Social Media, Self-Presentation in Social Media, Storytelling, Expansive Impression, Instagram, Digital Narration

Kaynakça

Akbayır, Z. (2016).Bana Bir Hikâye Anlat: Marka İletişiminde Hikayeleştirme ve İnternet. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 3(12), 68-69.
Akerson, E. F. (2005). Göstergebilime Giriş. İstanbul: Multilingual Yayınevi.
Barthes, R. (2014). Göstergebilimsel Serüven. (7.bs.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Biçer, S. (2014). Goffman Metodolojisinden Hareketle Facebook Üzerinde Akademisyenlerin Kendini Sunma Davranışı. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(16), 66-100.
Bilici, E.İ. (2016). Transmedia Storytelling and Transforming Human Imagination. Online Academic Journal of Information Technology, 7(23), 31-39.
Binark, M. (2007). Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Bircan, U. (2015). Roland Barthes ve Göstergebilim. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 13(26), 17-41.
Bulunmaz, B. (2011). Yeni Medya Eki Medyaya Karşı: Savaşı Kim Kazandı ya da Kim Kazanacak?. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 4(7), 22- 29.
Çalık, D., Çınar, P. (2009). Geçmişten Günümüze Bilgi Yaklaşımları Bilgi Toplumu ve İnternet. Inet-tr’09 - XIV. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildirileri: 12-13 Aralık. İstanbul Bilgi Üniversitesi, (s.77-88), İstanbul.
Dedeoğlu, G. (2016).Teknoloji, İletişim, Yeni Medya ve Etik. (1.bs.). Bursa: Sentez Yayıncılık.
Dervişcemaloğlu, B. (2014). Anlatıbilimine Giriş. (1.bs.). İstanbul: Dergâh Yayınları.
Erdoğan, İ., Alemdar, K. (2010).Öteki Kuram. (3.bs.). İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
Goffman, E. (2014). Günlük Yaşamda Benliğin Sunumu (B. Cezar, çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Gökaliler, E., Saatcıoğlu, E. (2016). Emoji Usage in Ads: A Research on Consumers’ Advertising Attitudes Towards Emoji Advertising. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 19(2), 63-91.
Günay, D. (2008). Görsel Okuryazarlık ve İmgenin Anlamlandırılması. Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi, 1(1), 1-29.
Güney, E. (2014). Dijital Görsel Kültür ve Yeni Medya Ekseninde Sanatın Değişen Rolü. Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Samsun.
Güzel, E. (2016). Dijital Kültür ve Çevrimiçi Sosyal Ağlarda Rekabetin Aktörü: ‘Dijital Habitus’. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(1), 83-103.
Kırık, A.M. (2013). Sosyal Medya: “Sosyalleşen Birey”. Kırık, A.M. ve A. Büyükarslan (Ed.). Gelişen Web Teknolojileri ve Sosyal Medya Bağımlılığı (s.69-102). Konya: Çizgi Kitapevi Yayınları.
Kurtoğlu, R., Özbölük, T. (2016). Görsel İletişim Çağında Markaların Emojiye Adaptasyonu. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(29), 144-155.
Küngerü, A. (2016). Bir İfade Anlatma Aracı Olarak Dijital Öykü Anlatımı. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33-45.
Lotman, Y. (2012). Sinemada Göstergebilim (O. Özügül çev.). (3.bs.). Ankara: Nirengi Kitap.
Özdemir, Z. (2015). Sosyal Medyada Kimlik İnşasında Yeni Akım: Özçekim Kullanımı. Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 2(1), 112-131.
Sarıfakıoğlu, B. (2007). İnternetin Toplumsal Etkileri. Elektrik Mühendisliği Dergisi, (431), 54- 56.
Sivas, A. (2012). Sinema ve Göstergebilim İlişkisi Üzerine Bir Deneme. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 527-538.
Soncu, G.A. (2016). New Medium Where Selfs Are Offered for Admiration: Instagram. International Peer-Reviewed Journal of Communication and Humanties Research, (13), 214-233.
Soydaş, N., Yılmaz, B. (2016).Yeni İletişim Ortamlarında İçerik Oluşturma Aracı Olarak Dijital/ Görsel Hikâyecilik Anlatımı. 2.Uluslararası Medya Çalışmaları Kongresi: 20-23 Nisan. Antalya.
Talas, M., Bildirici, S.S. (2008). Farklı Yönleriyle Küreselleşme. (1.bs.). İstanbul: Doğu Kütüphanesi.
Turgut, G., Kışla, T. (2015). The Use of Computer-aided Story in Education: Literature Review. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 6(2), 97-121.
Vural, A.B. v.d. Bat, M. (2010). Yeni Bir İletişim Ortamı Olarak Sosyal Medya: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesine Yönelik Bir Araştırma. Yaşar Üniversitesi Dergisi, 5(20), 3348‐3382.
Yaylagül, L.(2014). Kitle İletişim Kuramları. (6. bs.). Ankara: Dipnot Yayınları.
Yengin, D. (2015). Yeni Medyanın Olanakları: Semantik Web. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, 5(1), 44-53.
Yılmaz, A. (2004). İkinci Küreselleşme Dalgası ‘’Kavram, Süreç, Sorunlar’’. (1. bs.). İstanbul: Vadi Yayınları.

Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm	Türkçe Araştırma Makaleleri
Yazarlar	Ali Murat Kırık Nazlı Yazıcı
Yayımlanma Tarihi	31 Temmuz 2017
Gönderilme Tarihi	17 Mayıs 2017
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2017 Cilt: 5 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA	Kırık, A. M., & Yazıcı, N. (2017). INSTAGRAM ÖRNEĞİ ÜZERİNDEN SOSYAL MEDYADA HİKÂYE ANLATICILIĞI. Erciyes İletişim Dergisi, 5(2), 82-99. https://doi.org/10.17680/erciyesakademia.314167